Op 8 december stonden Sterre, Sietse en ik met een groot interview op de pagina Vrouw van de Telegraaf, over ons nieuwe boek brus en zus.
En deze week staan we in Vriendin (nr. 02), het blad waar ik jaren bij werkte en later ook een column voor schreef over ons leven met Sterre. Fijn, want we willen zoveel mogelijk mensen informeren over brus en zus. De eerste lezersreacties zijn gelukkig heel positief, daar zijn we blij mee!

De eerste jaren van Sterres leven fantaseerde ik nog wel eens over hoe zij had kúnnen zijn als het zuurstoftekort onze deur voorbij was gegaan en ons niet op alle fronten radicaal wakker had geschud.
Maar nú…
Donderdag wordt Sterre twaalf. En in haar huidige vorm heeft zij zoveel ruimte ingenomen in mijn hoofd, hart en ziel – in mijn hele wezen en bestaan – dat er simpelweg geen ruimte over is om te fantaseren hoe zij had kunnen zijn als zij niet vlak na haar geboorte zo onverbiddelijk beschadigd was geraakt.
Exact hoe zij nu is, dát is Sterre. Met haar spastische lijf, haar spraakcomputer en – op z’n tijd – haar eigen grillen. Onze dochter. De liefste en de dapperste. Hoe dapper kun je zijn.