Alles is er. Alles wat je nodig hebt. Jaren geleden bracht Reiki-master Saskia mij deze wijsheid bij. “Stel: je behandelt een frozen shoulder en je voelt dat deze water nodig heeft om te helen, dan visualiseer je water en laat dit door de schouder stromen”, zei ze. Uit eigen ervaring weet ik inmiddels dat dit klopt. Waar je ook naar op zoek bent, energetisch is alles binnen handbereik. 

Gebrek en tekort bestaan alleen in (angstige) gedachten. Overvloed is voorhanden. Zie je het (nog) niet? Kijk dan eens met andere ogen (om je heen). Of nog beter: sluit je ogen. Kijk in stilte; in het ‘donker’. Je ‘ziet’ dan vanzelf waar en hoe je verder kunt. Jouw antwoord zit in jezelf en komt vanzelf. 

Hoe laat je een situatie los waar je geen goed gevoel over hebt?
Moet je, zelfs als een gesprek niet de juiste helderheid bracht, het voorval toch proberen achter je te laten en gewoon ‘doorgaan met leven’? Jezelf toespreken dat ervan wakker liggen niemand verder helpt en je ondanks ‘ruis’ weer optimistisch richten op de toekomst? Je koest houden in plaats van opnieuw een poging doen om het onrecht met woorden te bestrijden? Meestal weet en voel ik wel wat wijsheid is, maar soms…
Vertrouwen, dat is vermoedelijk het toverwoord. Vertrouwen dat – al is het op een later moment – alsnog het juiste licht over de situatie zal gaan schijnen.

Toen ik zwanger was van Sterre en nare voorgevoelens over haar geboorte als een zwaard van Damocles boven mijn hoofd hingen, vroeg het leven mij om dapper te zijn en moed te tonen.
Toen Sterre ter wereld kwam en even later werd gereanimeerd, vroeg het leven mij hetzelfde.
Toen de neuroloog zei: “Ga niet met Sterre naar de kliniek voor spastische kinderen in Oekraïne, je kunt net zo goed een andere vakantiebestemming kiezen”, gingen wij tóch (met prachtige resultaten); het leven vroeg ons opnieuw om dapper en moedig te zijn.

Zo kan ik nog wel honderd voorbeelden noemen, uit de afgelopen tien jaar.

Steeds wordt van mij, van ons, gevraagd om zo dicht mogelijk bij onszelf te blijven. Om onze eigen koers te varen; soms tegen de stroom in, soms met de stroom mee.
Af en toe vermoeit het me dat de ‘strijd’ nog niet ten einde is.
Tegelijk komen er zoveel ‘beloningen’ op ons pad, in allerlei vormen en maten. Bevestigingen dat wij het juiste doen; heerlijk!

Op dit moment regel ik een nieuwe therapie voor Sterre, waar ik bijna twee jaar research naar heb gedaan. Elk (nood)lot is een leerproces dat je constructief of destructief kunt oppakken, las ik laatst in het prachtige boek ‘Christina’, over Christina von Dreien. Voorlopig blijf ik dapper. Gelukkig heb ik moed.