Waar je ook komt
Je laat iets achter
En misschien
Neem je ook
Iets mee

Jouw lach
Jouw licht
Jouw energie
Wat straal jij
En deel je uit?

Is het mooi
En liefdevol
Of ben je
Uit balans?
Geef jij veel
Of onbewust niet
Grijp dan alsnog
Je kans

Want weinig is zo rijk
Als liefde brengen
De zon verspreiden
Als geven en nemen
Tegelijk.

Eén gedachte
is al genoeg
om dicht bij jou
te komen

Ik zie je lach
ik hoor je stem
je verschijnt weer
in mijn dromen

Dus zelfs als wij
niet samen zijn
dan hoeven we niet
te vrezen
Want in minder
dan een tel
kan onze liefde
er weer wezen

De jonge boom zag alles
hoe klein hij ook nog was.
Het jongetje dat op zijn klompjes
vrolijk stampte in de plas.

De boom die groeide verder
en werd sterker met de dag.
En hoewel niemand op hem lette
keek hij nog steeds en zag
hoe het ooit zo kleine jongetje
nu zelf een vader was.

De oude boom, nu diep geworteld
al zoveel gezien en overleefd
valt de laatste tijd op
dat de oude man – nu opa
en allang zonder klompen –
steeds meer trilt en beeft.

Het einde nadert voor de man
even later verstrooit zijn kleinzoon z’n as.
Sindsdien is de boom de enige
die nog weet hoe alles vroeger was.

De mooiste dingen
ontstaan vanzelf
als golven in de zee
stromend, spoelend,
vloeiend, bloeiend,
gewoon spontaan
met de wind mee.
En zo werd mijn nieuwe website geboren.