Die boom is al genoeg
ik hoef alleen maar
goed te kijken
en ik zal zien
en wéten bovendien

Dat blad is al genoeg
ik hoef alleen maar
goed te kijken
en ik zal zien
en wéten bovendien

Eén bloem is al genoeg
ik hoef alleen maar
goed te kijken
en ik zal zien
en wéten bovendien

De natuur geeft volop tekens
al heb ik dat vroeger nooit zo bekeken
maar sinds ik weet wat ik er vinden kan
zoek ik niet langer, maar geniet ervan.

De nacht kan zo zwart
zo lang
zo hard zijn
als je niet slapen kunt

Je zorgen van klein
naar groot
tot onmetelijk
als je niet vergeten kunt

Houd vol tot de dag
de redding nabij
in de vorm van
ochtendlicht

En kijk naar het leven
waarom jou dít wordt gegeven
met je ogen weer open
een heel ander gezicht
met een nieuwe blik
op de toekomst gericht.

Op ons bankje in de zon
vergeet ik alles om mij heen
wat ooit werd gezegd of is verzwegen
wat werd beweerd of is geschreven

Kijkend naar wat de stralen raken
en hoe ze dat nog mooier maken
van een bloem tot zelfs een steen
het warme licht verzacht meteen

En al was ik eerst verdrietig of moe
alleen het NU doet er nog toe.

Als plots doordringt
wat jou is overkomen
waardoor je dromen
verder weg lijken
dan ooit

Hoe moet je daarna weer
tot jezelf komen
terug naar je kern
en waar je voor stond
nog voordat je leven leek te zijn vergooid

Stil zijn is het enige
wat ik bedenken kan
want juist stilte
fluistert vaak antwoorden
en misschien brengen die je verder, dan.

Als ik straks
eindelijk weer beter
niet langer badend
in het zweet
dan beloof ik dat
ik nog meer zal genieten
van de kleine dingen
dan ik eerder deed

Van thee, van chocola
van een liedje in de zon
van alles wat vandaag niet lukt
maar wat ik gisteren nog kon

Hopelijk is het gauw zover
herstelt mijn lijf zich snel
want nederig maakt het wel, zo’n ziekte
dat besef ik nu maar weer.