De jonge boom zag alles
hoe klein hij ook nog was.
Het jongetje dat op zijn klompjes
vrolijk stampte in de plas.
De boom die groeide verder
en werd sterker met de dag.
En hoewel niemand op hem lette
keek hij nog steeds en zag
hoe het ooit zo kleine jongetje
nu zelf een vader was.
De oude boom, nu diep geworteld
al zoveel gezien en overleefd
valt de laatste tijd op
dat de oude man – nu opa
en allang zonder klompen –
steeds meer trilt en beeft.
Het einde nadert voor de man
even later verstrooit zijn kleinzoon z’n as.
Sindsdien is de boom de enige
die nog weet hoe alles vroeger was.